Ur. 28.12.1916; doktorat: 1943; habilitacja: 1946; prof. nadzwyczajny: 195O; profesor zwyczajny: 1956; doktor honoris causa 1985 Uniwersytetu Gdańskiego.
Od 195O profesor Uniwersytetu Poznańskiego (1962-65 rektor); od 1951 członek Polskiej Akademii Umiejętności (i jej prezes w latach 199O-95); od 1951 członek PAN (b. wiceprezes i wieloletni członek prezydium PAN oraz sekretarz generalny PAN, b. prezes Oddziału Poznańskiego PAN), kierownik Zakładu Historii Pomorza IH PAN; członek Komisji Slawistycznej przy Oddziale Poznańskim PAN; b. prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk; członek wielu innych towarzystw i instytucji naukowych w kraju i zagranicą.
Profesor Labuda znany jest powszechnie jako historyk mediewista, zwłaszcza Słowiańszczyzny zachodniej, jednakże nawet wieloletni współpracownicy Profesora mają trudności w ogarnięciu całego Jego dorobku naukowego, tak ze względu na stałe jego powiększanie jak i niezwykle szeroki zakres horyzontów badawczych. Aktywność intelektualna Profesora Gerarda Labudy utrwalona w postaci druku obejmuje około 2OOO pozycji.
Już w 1976r. prof. Henryk Łowmiański tak podzielił dorobek Profesora:
Zestawienie to pozostaje aktualne, choć wydaje się, że Profesor w niespotykanym zakresie obciążył się obowiązkami wynikającymi z konieczności uczestniczenia w organizacji nauki polskiej. Nasze wieloletnie kontakty z Profesorem pozwalają zorientować się w nawale i różnorodności pilnych zadań przed Nim stojących, z których wiele ma wymiar strategiczny dla nauki polskiej. Profesor Labuda, choć obarczony godnościami, funkcjami i zadaniami, pomiędzy ustawicznymi wyjazdami, zawsze znajdował jednak czas zarówno by wspomagać swą wiedzą i doświadczeniem różnego rodzaju inicjatywy naukowe, jak i każdego, kto Go o pomoc poprosił.
Od 1976 roku Profesor Labuda przyjął obowiązki przewodniczącego Komitetu Redakcyjnego a później przewodniczącego Rady Naukowej sprawującej opiekę naukową nad edycją Dzieł Oskara Kolberga (DWOK). Od tego czasu niestrudzenie wspierał prace zmierzające do opracowania i publikacji tych cennych źródeł i funkcję naszego głównego opiekuna naukowego wypełniał z wielkim sercem i poświęceniem do ostatnich dni.
Wiedza źródłoznawcza i wynikający z niej autorytet Profesora miały istotne znaczenie dla prawidłowego rozwiązywania problemów merytorycznych przy pracach nad archiwum Kolberga. Trudno również przecenić udział Profesora w staraniach o kontynuację edycji Dzieł Kolberga, szczególnie w okresie zmian w sposobie finansowania nauki. Jego osobiste zaangażowanie i zabiegi o zapewnienie ciągłości prac naszego Instytutu wielokrotnie decydowały o jego istnieniu.
Profesor Gerard Labuda zmarł 1 października 2010 roku.
