Kompozycje wokalno-instrumentalne. Dzieła wszystkie, t. 68. Z rękopisów i ze źródeł drukowanych zebrała i opracowała D. Idaszak. Red. H. Pawlak. Poznań 1990. XL, Ss. 680, ilustr.

Aby otworzyć postać cyfrową tomu, kliknij tutaj.

Tomy 68 i 69 Dzieł wszystkich poświęcone są twórczości kompozytorskiej Kolberga. Studia muzyczne odbywał Kolberg w Warszawie u J. Elsnera i F. Dobrzyńskiego oraz w Berlinie u Girschnera i C. Rungenhagena. W r. 1839 zadebiutował wydaniem pieśni Talizman. Komponowaniem zajmował się w zasadzie do lat sześćdziesiątych, by później poświęcić się wyłącznie dokumentowaniu i badaniu kultury ludowej. Tom pt. Kompozycje wokalno-instrumentalne zawiera 23 pieśni na głos z towarzyszeniem fortepianu, 3 pieśni chóralne, 12 pieśni nie dokończonych, prezentowanych w edycji w postaci faksymiliów, oraz 3 utwory sceniczne. Pieśni, tworzone do tekstów współczesnych Kolbergowi poetów, jak: J.B. Zaleski, S. Witwicki, T. Lenartowicz, S. Duchińska-Pruszakowa i in., charakteryzują się śpiewnością, nieskomplikowaną budową formalną, nawiązywaniem do muzyki ludowej. Z utworów scenicznych jedynie opera sielska pt. Król pasterzy opracowana została w dwóch ujęciach: w wersji fortepianowej, wydanej drukiem za życia Kolberga, i jako partytura zachowana w rękopisie. Utwór ten skomponowany został do libretta T. Lenartowicza, a jego treść dotyczy zwyczaju wybierania króla pasterzy w dniu Zielonych Świąt (zob. omówienie tomu 3 Kujawy). Wystawiono go kilkakrotnie w 1859 r. w Warszawie oraz na przełomie lat 1970 i 71 w Teatrze Telewizji Gdańskiej, nadto wykonano w r. 1966/67 w Polskim Radio. Pozostałych dwóch utworów pt. Scena w karczmie czyli Powrót Janka i Pielgrzymka do Częstochowy Kolberg nie dokończył. Do pierwszego z nich, komponowanego do tekstu J.K. Gregorowicza, zachowały się głosy wokalne i wersja fortepianowa, która zamieszczona jest w t.68. Drugi utwór do tekstu S. Duchińskiej-Pruszakowej jest zaledwie szkicem kompozycji i z tego powodu publikuje się go jedynie w postaci faksymile. Podobnie jak w pieśniach, tak i w utworach scenicznych widoczne są reminiscencje muzyki ludowej. Tom dopełniają XIX-wieczne recenzje pióra J. Sikorskiego, M. Karasowskiego i in.