Oskar Kolberg pisze o rejonie Przemyskim, iż jest on niezwykle malowniczy, posiadający liczne gaje i wzgórza, które zachwycą niejednego miłośnika przyrody, a szczególnie pejzażysty. Teren nad Sanem przyciąga uwagę niejednego wrażliwego człowieka. Obszary przyrzeczne, które rozciągają się wzdłuż całego Przemyskiego jak pisze Kolberg - ukazują szereg niezwykle urozmaiconych widoków. 

Dzisiaj Doliniany leżą po zachodniej części Ukrainy.

Największa spuścizna, którą Oskar Kolberg zdążył zapisać o Dolinianach ukazują liczne pieśni i przyśpiewki, które charakteryzują Doliniany. 

Tak jak Dumy: 

Nadjichaly kozaki z óbozu

staly sobi konec perewozu

wziely sobi hadońku hadaty

de my majem niczku nóczowaty?

Jiden movyt: temna niczka, temna

druhy movyt: tema newydajna

treti movyt: budem nóczowaty

wyjde do nas Marysyna maty

ne tak maty jak Marysi sama.

Albo

Tam pid hajem zełeneńkim, 

a tam brała diwczynońka len dribeńki.

I len brała i stełyła

do tychocho dunajenku howoryła

Tyż dunaju tycha wodo, 

komuż ja si zostawlaju taka mołoda

jak popowi, jak djakowi, to daj Boże!

Jak jakomu hultajowi, żal si Boże!

Również pieńsni tzw. Dziewczęce. 

Oj sumuje mij myłeńkij, sumuje, sumaje,

maje inszu myłeńkuju, de mene podije.

Jidna stoit koło boku, druha na potoku,

tretia stoit sered seła, czomuś ne weseła.