Sambor to miejscowość, którą, jak opisuje Oskar Kolberg, w XIII wieku zniszczyli Tatarzy, a mieszkańcy osiedlili się we wsi Pohonicz, wówczas nadając jej nowa nazwę, Nowy - Sambor, a miejsce zniszczone przez Tatarów nazwali Starym – Samborem. W XIV wieku, poprzez Spytka z Melsztyna, została ona objęta nowymi prawami miejskimi na prawie magdeburskim, aby potem stać się królewszczyzną. Dzisiaj, posiada 4 dzielnice, czyli pierzeje: Miejską, Lwowską, Przemyską oraz Blich (która posiada przyczółek Nowy Świat). Gmina ta, posiada również 6 przemieści: Zamiejską, Powtórną, Powodową, Zawidówkę, Średnią i Dolną, która kiedyś nazywała się Wyżna i Niżna. Znajduje się tutaj również, Kościół Parafialny, pod wezwaniem Ścięcia Św. Jana Chrzciciela, który w XVI wieku został konsekrowany. Jest tu również Cerkiew Parafialna, która kiedyś była drewniana, a obecnie jest murowana, w której znajduje się cudowny obraz matki Bożej już od 1738roku. Prócz kilku cerkwi i kościołów, istnieją tu również Klasztory: Klasztor Bernardyński, Klasztor Dominikanów (dzisiaj są to koszary)oraz Klasztor Jezuicki w którym dzisiaj jest starostwo. 

Jak pisze Oskar Kolberg, w XIII wieku, według niektórych podań, istniało inne Biskupstwo, Samborskie (prócz obecnego Przemyskiego). Cała ludność jest zmieszana, ponieważ oprócz Polaków mieszkają, tutaj Rusini, Niemcy oraz Żydzi. Ciekawe jest to, iż Ruscy mieszkańcy, noszą do dzisiaj jeszcze swój strój czyli długi, granatowy żupan ze święcącymi guzikami, czerwoną klapą umieszczona na klatce piersiowej (zwana ponceau) oraz z czerwonymi wyłogami u rękawów z niebieskim sznurkiem. / Tom 35, Str 6

str.194:

Z miasta tego, pochodzi znana pieśń do tańca, Kołomyjka, która ma takie słowa: 

1. Oj piszow ja do diwczyny

diwczyna si duje (dmie),

ja szapońku na hołowku : 

naj ty mat' morduje

Oj tak moja myła

kochanaja czarnobrywa

2. Oj diwcząta diwczatońka

skeńte si po hroszu

kupit meni szarawary

naj plundry ne noszu 

Oj tak moja myła

kochanają czaraobrywa.